AUROSA

AUROSA

Harena, apud Ael. Lamprid in Heliogabalo, c. 31. Scobe auri porticum stravit et Argenti --- ut fit hodie de aurosa harena: quid sit, vide supra in voce Auri vena. Nempe quacumque pedibus iter faciebat Imperator, sternebatur via aurosa harenâ. Quem morem et sumptus eam in rem impensos fieri solitos, aperit Synesius planissime Orat. de Dei Regno: Υ῾μῖν, dicens, οὐδὲ τοὔδαφός ἐςτιν ἀνεκτὸν οὐδ᾿ ἄν ἐμπεριπατήσητε κατα φύσιν ἐχούση τῆ γῆ. ἀλλὰ δεῖ τὴν χρυσῖτιν ἐπιφορεῖν, ην` εν τῶ πέραν ἠπείρων ὑμῖν ἀπῆναί τε καὶ ὁλκάδες διακομίζουσι καὶ ςτρατιά τις ἔςτιν οὐ φαύλη τῶ τὸ χῶμα ῥαινόντων, Vobus neque solum toler abile est, neque inambularetis in nativo statis constitutae telluri. Sed Aurosam insterni oportet, quam ex dissitis regionibus curus vobis navesque adferunt. Neque vilis militia est eorum, qui arenam hanc spargunt. Cuius locô scobe auri argentique porticum stravit, quotiescumque iter pedibus faceret, Heliogabalus, usque ad equum vel carpentum l. cit. Eidem tamen aliquando etiam Aurosâ harenâ terram conspersam esse, cum videl. Deo suo tensam ducens retro ambularet, tradit Herodian. l. 5. c. 6. ubi inquit: Πᾶτάν τε τὴν ὁδὸν ην᾿υε τρέχων ἔμπαλιν ἑαυτοῦ, ἀφορῶν τε εἰς τὸ πρόςθεν τοῦ Θεοῦ, πρός τε τὸ μὴ πταῖσαι ἀυτὸν ἢ διολιςθαίνειν, οὐχ ὁρῶν τα ὅπου βαίνει, γῆ τε ἡ χρυσίζουσα παμπλείςτη ὑπέςτρωτο, Totam viam perficiebat retro currens respiciensque Numinis sui anteriora; ne vero caderet aut labaret, viam, quâ ibat, non cernens, torrae aurosa quam pluriam substrata est. Casaubon. ad Lamprid. loc. cit.